Mag ik me even voorstellen?
Als je mijn blog gaat lezen, lijkt het me prettig een beeld te hebben van de persoon over wiens schouder je meeleest.

Ik ben een jonge (ondanks dat ik in 1962 geboren ben), sportieve vrouw. Ik ben de tweede van drie kinderen in een schippersgezin en heb één oudere broer en had een jongere broer. Hij overleed in 1995.

Vanwege het werk van mijn ouders heb ik een aantal jaren van mijn jeugd op een schippersinternaat doorgebracht. Dat was geen pretje, niet voor mijn ouders en niet voor mij. In 1974 zijn mijn ouders aan de wal gaan wonen omwille van de kinderen, iets waar ik ze nog altijd zeer dankbaar voor ben.

Nadat ik de HAVO had afgerond ben ik in de (voormalige) Z-verpleging gaan werken. Ik trouwde op jonge leeftijd met Jan van Veldhuizen, heb de opleiding tot Z-verpleegkundige afgerond en ben daarna fulltime moeder geworden. We hebben vier kinderen, waar ik erg trots op ben, te weten Alida, Berdien, Jeroen en Maarten. Ondertussen is het gezin gegroeid met aanhang (Ritchie, Sander en Syta) en kleinkinderen (Dustin, Bridget, Morris en Lotus). Naast moeder ben ik dus ook schoonmoeder en oma. Een rijk mens met twee kwartetten.
(één kwartet kinderen en één kwartet kleinkinderen)

Toen Maarten naar de lagere school ging ben ik weer gaan leren en al snel werkte ik als doktersassistente. Later heb ik de opleiding tot praktijkondersteuner gedaan (afgerond in 2012) en ik werk met heel veel plezier als praktijkondersteuner in een  huisartsenpraktijk. Voor mijn werk ben ik ook geregeld terug te vinden op nascholingen. Ik wil graag bijblijven en houd ervan om nieuwe kennis op te doen.

In mijn vrije tijd geniet ik erg van het contact met vriendinnen, ik hou van lezen en zorg voor een goede conditie door twee keer in de week te hardlopen. Daarnaast wandel ik graag, liefst lange afstanden (een week door Schotland lopen vind ik geweldig) en ook op de fiets ben ik in mijn element. In de afgelopen jaren hebben we een aantal zomervakanties fietsend en kamperend doorgebracht. Met name door Frankrijk is dat een feest.
Ik heb een brede interesse en ben altijd er altijd voor in om iets nieuws te leren of te gaan doen.  Zo heb ik ooit een cursus Frans gevolgd en zo af en toe speel ik piano (als ik in ’the mood’ ben en er tijd voor heb). Verder vind ik fotograferen ook erg leuk (nee, ik ben geen fotograaf) en daarbij maak ik graag mooie fotoalbums. Voorheen liet ik alle foto’s afdrukken en plakte ze in, maar tegenwoordig maak ik online fotoboeken, want uiteraard ga ik met mijn tijd mee. Ik vind het ook leuk om voor vrienden te koken en dan gezellig met elkaar te tafelen. Ooit deed ik ook nog een wijncursus, dat komt van pas bij dat tafelen.

Kortom, ik heb een druk leven. Een leven dat aan het eind van 2013 zomaar op zijn kop kwam te staan, met de diagnose: ‘hersentumor, die niet meer te genezen is’.
Over de oorzaak kan geen zinnig woord worden gezegd. Ik heb gewoon pech gehad.
Boos ben ik niet, op wie zou ik dat moeten zijn? Bij tijd en wijle ben ik wel erg verdrietig. Dat ons leven eindig is, dat weten we allemaal, maar dat die eindigheid nu ineens dichterbij komt, zonder dat ik weet hoe dicht bij, dat geeft een schok.
Het verdriet van mijn man, ouders en kinderen doet me pijn. Ik ben dol op mijn gezin en moet er niet aan denken dat ik dat straks los moet laten. Vooralsnog ga ik niet zitten somberen, maar ik ga proberen op een positieve manier in het leven te blijven staan.
Ik ervaar heel veel warmte en liefde van mensen om me heen. Dat doet me goed en geeft me echt kracht om datgene wat op mijn pad komt te dragen. Dank hiervoor!!

Inmiddels ben ik een heel aantal jaren verder sinds de diagnose en door behandeling met chemo en hyperthermie is de tumor geslonken.  Hij is zelfs stabiel en ik kon weer leven alsof ik een gezond iemand ben. Zo voel ik me ook. Wat me herinnert aan de tumor zijn de MRI-scans, die regelmatig gemaakt moeten worden, om te kijken of de tumor niet weer gaat groeien, want dat is bij hersentumoren helaas vaak het geval.

In september 2019 bleek de tumor gegroeid te zijn en inmiddels ook operabel. Dat was voorheen niet aan de orde. Op 24 september 2019 ben ik in Duitsland geopereerd, de tumor werd voor een groot deel verwijderd! Het weefsel bleek in de loop der jaren echter kwaadaardiger te zijn geworden.
Om groei van het overgebleven kwaadaardige weefsel tegen te gaan, werd bestraling en opnieuw chemo geadviseerd.
Tussen februari en april van 2020 vonden de bestralingen plaats, in Amsterdam. Daarna is de chemo gestart, maar ik werd daar zó beroerd van, dat we er ook weer snel mee gestopt zijn.
Vanaf de zomer in 2020 draai ik weer gewoon mee op mijn werk en leef ik eigenlijk weer als een ‘gezond mens’.

Waarom een blog?
Altijd al schreef ik veel op van wat er in mijn leven gebeurt, gewoon voor mezelf om nog eens terug te lezen, of niet. In de periode vlak na de diagnose van mijn tumor had ik wel heel veel te vertellen en had ik het gevoel dat ik wel een boek kon schrijven over wat ik allemaal meemaakte. Er gebeuren veel serieuze dingen, maar ook grappige en vooral verbazingwekkende dingen. Met name in de ziekenhuizen verbaast het me hoe afhankelijk je bent als patiënt en hoe je de regie over eigen doen en laten kwijt kan raken, voor je er erg in hebt.
Lees mee, huil mee, lach mee: kortom, loop een poosje met me mee als je daar zin in hebt.

Wellicht helpt deze website mensen die in een soortgelijke situatie zitten, vanwege eventuele herkenning, maar ook omdat er links te vinden zijn naar verschillende websites en artikelen waar wij informatie uit gehaald hebben.

Deze website is een project van Jan en mij samen. De tekst is van mij en Jan verzorgt de technische kant van de zaak (zelf ben ik namelijk niet zo goed in het bouwen van websites, ik heb er totaal geen verstand van), hij leest zeer kritisch mee en zorgt voor de koppeling naar de verschillende links.

Dankjewel Jan!

Inmiddels zijn mijn blogs in boekvorm uitgegeven onder de titel “Brainstorm”,
bij uitgeverij Bullseye Publishing in Weert.
Mocht u het boek willen bestellen, gaat u dan naar het tabblad “boek” en vul het bestelformulier volledig in.