Woensdag 27 februari

Vorige week vierde ik met mijn dochters de verjaardag van de oudste. We gingen aan de high tea en bij het reserveren had ik erop gelet dat er ook glutenvrij geserveerd zou worden, in verband met de dieetwensen van één van de dames. Op het moment dat de high tea geserveerd werd, zei een oplettende dochter:
“Mam, heb je voor jezelf geen suikervrije high tea besteld? Volgens mij serveren ze dat hier ook.”
Laat ik u vertellen dat ik dáár geen moment aan had gedacht op het moment van reserveren. Ik was niet erg bezig met gezondheid of tumoren en dat lijkt me beter.
De high tea heb ik me laten smaken, maar de meeste hapjes vond ik wel errug zoet. Ik ben het gewoon niet meer gewend en eigenlijk houd ik dat liever zo.

Op onverwachte momenten komt het denken over hersentumoren zomaar weer langs, zoals die keer dat iemand de uitdrukking ‘een gaatje in je hoofd’ gebruikte.
Ik zie het dan letterlijk voor me en denk meteen aan het nemen van het hersenbiopt, inmiddels alweer lang geleden. Tevens denk ik aan iemand die me zojuist mailde dat hij binnenkort weer geopereerd wordt aan de tumor in zijn hoofd, vanwege groei.
Om welk type tumor zal het gaan? Toch niet eenzelfde als die ik heb? Want dat bevestigt voor mij dat groei (waar ik geen rekening mee houd) mogelijk is.

Deze overwegingen (waar ik niet overigens niet wakker van lig) geven me wel het gevoel ‘levenslang’ te hebben.