Vrijdag 4 december

Ik word vandaag gebeld door iemand van het marktonderzoekbureau SARV, over het interview inzake betere kankerzorg. Via de mail had ik een datum doorgekregen, maar op die datum kan ik niet. Dat had ik ook doorgegeven, maar toch werd ik nog even gebeld. Het bleek om een groepsinterview te gaan, dus de datum verzetten is geen optie. Dit bureau is eenmalig ingehuurd voor dit interview. Helaas, ik doe niet mee.

’s Avonds gaat de telefoon weer en ik krijg dezelfde persoon als vanmiddag aan de lijn.
“Meneer, ik heb u toch vanmiddag al verteld dat de datum mij niet schikt. Als u belt in verband met een ander voorstel, dan wil ik daar wel over nadenken hoor.”
“Nee, ik heb geen ander voorstel. Had ik u dan vanmiddag ook al aan de lijn? Dan heb ik de aantekening daarvan bij de verkeerde persoon gezet.”
“Niet zo handig jongeman, voortaan beter opletten. Fijne avond!”

Vrijdag 11 december

Afgelopen week werd mijn ‘bedrijfsrisico’ teruggebracht van code rood naar code oranje. Hier word ik blij van! Zelf heb ik al een poos het gevoel dat we de tumor aardig hebben weten terug te krijgen in zijn hok. Als anderen daar nu ook in gaan geloven, is dat weer een opsteker voor mij.

De mail brengt slecht nieuws. Weer is er een collega-patiënt uit Hüls overleden. Ik wist dat het slecht ging met de man over wie het gaat en dat zijn overlijden te verwachten was. Dat maakt het niet minder erg. Hoeveel mensen er inmiddels overleden zijn van de afdeling waar ik patiënt was weet ik niet, en ik wil het ook niet weten. In de laatste mail die ik van de echtgenote van deze overleden man kreeg, sprak ze haar dankbaarheid uit naar de verzorging in ziekenhuis in Hüls en naar de hotel-eigenaar. Ze zegt: “De manier zoals ze daar met je omgaan is echt heel menselijk, je bent beslist geen nummer. Ook in het hotel waar ik al die tijd heb overnacht werd ik omhelsd en gekust.” Dit is mooi om te lezen en ik voel precies wat ze bedoelt.

Woensdag 16 december

Volgende week is het alweer kerst. Het is een cliché, maar de tijd is weer snel gegaan.

Eind vorig jaar werd er een jaar van pittige behandelingen afgesloten. Dit jaar sluit ik alweer het eerste jaar zonder behandelingen af, een stabiel jaar waarin ik de draad van het leven weer kon oppakken, mijn werk weer kon doen en (niet onbelangrijk!) weer naar het zuiden heb kunnen fietsen.
Een jaar ook, waarin Jan ons liet schrikken door een hartinfarct door te maken, maar daarna gelukkig weer snel herstelde.
Het was ook het jaar waarin mijn pa drie operaties doormaakte, iedere keer snel genas en weer de ‘oude’ is geworden.
Er is alle reden om dankbaar te zijn over de staat van onze gezondheid.

Langs deze weg wil ik jullie mooie kerstdagen toewensen en vooral een gezond en gelukkig 2016.